ฤดูหนาวของสาวหนึ่ง
เมื่อลมหนาวพัดมาริมหน้าต่าง
ความอ้างว้างของเราเท่ากันไหม?
ฤดู..ตะวันร่วงจากดวงใจ
ลมก็เคาะใบไม้ไหวสั่นเทา
หน้าต่างปิดทุกบานกันลมหนาว
แพรวแสงดาวงามลอย - ปล่อยหงอยเหงา
คืนนั้นใครกลับมาลาเบา-เบา
หยุดเรื่องเล่าสมมุติหยุดแรงใจ
จึงแสงไฟในห้องหมองมืดมิด
ลงกลอนปิดประตู..รู้สึกไหม?
ระหว่างเสียงฝีเท้าก้าวจากไป
หมอน–น้ำตา นั้นใคร? ร้องไห้ซบ!
ชีวิตเริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว
ความทรงจำดำ–ขาว เล่าฉากจบ
อดีตย้ำรู้สึก ลึก,ท่าวทบ
ซุกตัวกลบ นิ่ง,หงอย ในรอยจันทร์
เมื่อลมหนาวพัดมาริมหน้าต่าง
ความอ้างว้างนานเนาเท่าเศษฝัน
ยังหรอก! ยังต้นร่างของทางตัน
ยังแพรพรรณน้ำตามาโอบชิด
ยังหรอก! ยังเปล่าเปลี่ยว
เท่าใบไม้บิดเกลียวเดียวดายปลิด-
ฉวัดเฉวียนเวียนวนจนรอบทิศ
ปลิวตกติดหน้าต่างข้างเตียงนอน
...เก็บสิ! เก็บใบไม้...
ฝังมันใต้ดินรักให้พักผ่อน
เก็บสิ! เก็บหัวใจไหวสั่นคลอน
ยังรู้ร้อนรู้หนาวเท่าใบไม้
....
ระหว่างสนทนาตนอยู่คนเดียว
เราถูกเยียวยาฝันเท่ากันไหม?
ขณะเธออิ่มห้วงความห่วงใย
ฉันไม่เหลือเงาใคร...ให้ฝันเลย.
อ้าว..ลืมดูบอร์ดแฮะ..
เมื่อลมหนาวพัดมาริมหน้าต่าง
ความอ้างว้างของเราเท่ากันไหม?
ฤดู..ตะวันร่วงจากดวงใจ
ลมก็เคาะใบไม้ไหวสั่นเทา
หน้าต่างปิดทุกบานกันลมหนาว
แพรวแสงดาวงามลอย - ปล่อยหงอยเหงา
คืนนั้นใครกลับมาลาเบา-เบา
หยุดเรื่องเล่าสมมุติหยุดแรงใจ
จึงแสงไฟในห้องหมองมืดมิด
ลงกลอนปิดประตู..รู้สึกไหม?
ระหว่างเสียงฝีเท้าก้าวจากไป
หมอน–น้ำตา นั้นใคร? ร้องไห้ซบ!
ชีวิตเริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว
ความทรงจำดำ–ขาว เล่าฉากจบ
อดีตย้ำรู้สึก ลึก,ท่าวทบ
ซุกตัวกลบ นิ่ง,หงอย ในรอยจันทร์
เมื่อลมหนาวพัดมาริมหน้าต่าง
ความอ้างว้างนานเนาเท่าเศษฝัน
ยังหรอก! ยังต้นร่างของทางตัน
ยังแพรพรรณน้ำตามาโอบชิด
ยังหรอก! ยังเปล่าเปลี่ยว
เท่าใบไม้บิดเกลียวเดียวดายปลิด-
ฉวัดเฉวียนเวียนวนจนรอบทิศ
ปลิวตกติดหน้าต่างข้างเตียงนอน
...เก็บสิ! เก็บใบไม้...
ฝังมันใต้ดินรักให้พักผ่อน
เก็บสิ! เก็บหัวใจไหวสั่นคลอน
ยังรู้ร้อนรู้หนาวเท่าใบไม้
....
ระหว่างสนทนาตนอยู่คนเดียว
เราถูกเยียวยาฝันเท่ากันไหม?
ขณะเธออิ่มห้วงความห่วงใย
ฉันไม่เหลือเงาใคร...ให้ฝันเลย.
อ้าว..ลืมดูบอร์ดแฮะ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
