ใ ต้ เ ง า ฟ้ า ก ว้ า ง
ความคิดถึงเบาบาง..กำลังเกาะกลุ่ม
ส่งไอรักอบอวล.กระจาย.ครอบคลุม
สัมผัสหัวใจด้วยอ่อนนุ่ม..ชุ่ม..ละไม
ภาวนาให้ล่องลอย..ตามสายลม
แล้วกลายเป็นผ้าห่ม..ผืนหนา..ผืนใหญ่
คลุมร่างคนรัก..คนนั้น.ที่ห่างไกล
ลมหอบความคิด..ไปถึงไหม “คิดถึงจัง”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
