“เพียงเรารักกัน”
ดั่งบุพเพเสกสรรสัมพันธ์ชื่น
ให้รักคืนย้อนเรียงเคียงคู่หมาย
ความเข้าใจ เราสองปองมิคลาย
เคยเดียวดาย พลิกผัน..ฝันเป็นจริง
ทิ้งความโศก เศร้าตรมที่โถมถา
รอยน้ำตา แห้งหาย จากใจหญิง
ความเข้าใจซึ้งซ่านมั่นแอบอิง
ไม่อาจทิ้งรักเลือน..ดุจเดือนแรม
คงจบสิ้นความตรมระทมท้อ
สานรักก่อดวงใจ ชื่นใสแจ่ม
มีพยานคือดาวที่วาวแวม
แสงนวลแต้มฟากฟ้า...ยามราตรี
เมื่ออยู่ในอ้อมแขนที่แสนอุ่น
หวานละมุนกรุ่นรักจากอกพี่
เพราะบุพเพชี้ทางหว่างฤดี
ให้เรามีความรัก..สลักทรวง....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
