หนอๆ ลงท้าย สระ อืม...
อย่าสนใจ ใครด่า ถ้าไม่หมด
ก็จงคด วิชชา ว่าให้ปลื้ม
ตีกะลอ ล่อโก๊ะ โจ๊ะ.พรึมพรึม
จนให้ลืม ซึมเศร้า ที่เหงาใจ
สำมะเล เฮฮา พาสนุก
ช่วยปลดทุกข์ รูดลอก ออกกายได้
รู้เรียงรส พจนา ภาษาไทย
เกี้ยวพาไซร้ มีมาน แต่นานนม
เมื่อ.พันทอง ต่องแต่ง เอิ้นแกว่งกราก
ชายหลายหลาก อยากใกล้ เอาใจบ่ม
รพีฯแก่ แลตาลาย ชม้ายชม
จงภิรมย์ เขียนกลอน อ้อนต่อไป
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
