กำลังใจเหมือนสายน้ำเย็นฉ่ำชื่น
ที่หยิบยื่น จากบ่วง ห้วงละหาน
แม้ห่างไกล ยังฝาก จากบทกานท์
ปลอบดวงมาน ด้วยถ้อย ร้อยเป็นกลอน
เมื่อต้องเศร้า ร้าวไหว คล้ายอับโชค
เหมือนต้นโศก ที่เด่นได้ ในสิงขร
โลกทั้งใบ ดุจไร้ ใครอาทร
จะหนาวร้อน มิอาจเลี่ยงเพียงลำพัง
ชื่นสุขมี มาบ้าง ใช่ร้างหลบ
กว่าจะพบเจอได้ ใกล้สิ้นหวัง
บางครั้งท้อ ก็บ่นไป ให้เสียงดัง
เมื่อพลัง อ่อนล้า น้ำตาริน
เป็นโรคร้าย เรื้อรัง บางครั้งผ่อน
เอนกายนอน อ่อนล้า พาหายสิ้น
แต่ทางใจ ไม่อาจหมด ลดจากจินต์
คงเกาะกิน อยู่ใน หทัยตรม...
"สุนันยา"
ไม่มี คำใด ที่ล่วงเกินหรอกค่ะ
ขอบคุณ นะคะ..
ที่หยิบยื่น จากบ่วง ห้วงละหาน
แม้ห่างไกล ยังฝาก จากบทกานท์
ปลอบดวงมาน ด้วยถ้อย ร้อยเป็นกลอน
เมื่อต้องเศร้า ร้าวไหว คล้ายอับโชค
เหมือนต้นโศก ที่เด่นได้ ในสิงขร
โลกทั้งใบ ดุจไร้ ใครอาทร
จะหนาวร้อน มิอาจเลี่ยงเพียงลำพัง
ชื่นสุขมี มาบ้าง ใช่ร้างหลบ
กว่าจะพบเจอได้ ใกล้สิ้นหวัง
บางครั้งท้อ ก็บ่นไป ให้เสียงดัง
เมื่อพลัง อ่อนล้า น้ำตาริน
เป็นโรคร้าย เรื้อรัง บางครั้งผ่อน
เอนกายนอน อ่อนล้า พาหายสิ้น
แต่ทางใจ ไม่อาจหมด ลดจากจินต์
คงเกาะกิน อยู่ใน หทัยตรม...
"สุนันยา"
ไม่มี คำใด ที่ล่วงเกินหรอกค่ะ
ขอบคุณ นะคะ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
