เหมือนลอยคว้างกลางสมุทร...ยากสุดหยั่ง
เหลียวมองฝั่งแต่ว่าใจ...มองไม่เห็น
ทิ้งสมอรอก่อนซ่อนลำเค็ญ
ไม่จำเป็นต้องมีฉัน..เหมือนสัญญา
เมื่อเธอมีคนใหม่...ห่วงไม่ห่าง
ฉันคือความแตกต่างที่ร้างค่า
เผื่อเธอมองตะวันดับจะลับลา
ภาพค้างคาคือเรือร้าง....กลางทะเล
เหลียวมองฝั่งแต่ว่าใจ...มองไม่เห็น
ทิ้งสมอรอก่อนซ่อนลำเค็ญ
ไม่จำเป็นต้องมีฉัน..เหมือนสัญญา
เมื่อเธอมีคนใหม่...ห่วงไม่ห่าง
ฉันคือความแตกต่างที่ร้างค่า
เผื่อเธอมองตะวันดับจะลับลา
ภาพค้างคาคือเรือร้าง....กลางทะเล
เหมือนยิ่งห่าง คว้างเคว้ง จนเกรงว่า
สายธารา พาคล้อย ลอยหักเห
ให้พระพาย พัดล่อง ต้องพังเพ
ยากถ่ายเท ให้ถึง ซึ่งปลายทาง
ล่องลอยไกล ไร้ทิศ คิดบรรจบ
อยากเลี่ยงหลบ กับเป็น เส้นคอยขวาง
เส้นทางจร ค่อนเห็น เช่นรอยจาง
เหมือนไยบาง กางกั้น สาส์นชีวิน
"สุนันยา"
สายธารา พาคล้อย ลอยหักเห
ให้พระพาย พัดล่อง ต้องพังเพ
ยากถ่ายเท ให้ถึง ซึ่งปลายทาง
ล่องลอยไกล ไร้ทิศ คิดบรรจบ
อยากเลี่ยงหลบ กับเป็น เส้นคอยขวาง
เส้นทางจร ค่อนเห็น เช่นรอยจาง
เหมือนไยบาง กางกั้น สาส์นชีวิน
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
