โถ...เจ้าน้อง นวลอนงค์ น่าสงสาร
"หทัยกาญจน์" เหตุไฉน ไยเป็นหิน
หรือเจ้าน้อง หมองหม่น ด้วยมลทิน
องค์เทพินทร์ จึงสาป ส่งบาปกรรม
เคยอร่าม งามนัก พระพักตร์ผ่อง
แต่กลับหมอง วิภาล่ม สิ้นคมขำ
เหลือเพียงรูป หวานหยด ให้จดจำ
พี่ชอกช้ำ ล้ำเหลือ เมื่อเมียงมอง
ภาพวานวัน รัญจวน ชวนถวิล
ยังมิสิ้น รักเก่า แห่งเราสอง
เสียงซึงสาย ร่ายย้ำ ท่วงทำนอง
มาประคอง ใจพี่ ให้ปรีดา
แต่บัดนี้ พี่ช้ำ แสนกำสรวล
ฤดีครวญ ห่างเห สิเน่หา
ทรมาน ปานจะสิ้น ทั้งวิญญา
เมื่อกานดา นวลฉวี จากพี่ไป
แสนโศกศัลย์ รันทด มิสดชื่น
มโนขื่น สะอื้นขม ระทมไหว
รำพึงนุช สุดสวาท แทบขาดใจ
จะหาใคร แทนเรียม มิเทียมเลย
ก็แค่อยาก ใกล้ชิด กับอิตถี
เห็นใจพี่ เถิดหนา สุดาเอ๋ย
โปรดกลับมา แนบข้าง เหมือนอย่างเคย
ร่วมเขนย ใบเก่า ที่เราเคียง ฯ
โดย
อักษราวารี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
