[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

หยดน้ำค้างอ้อยอิ่งนิ่งสงบ
ยังคอยหลบซบแอบแนบจำฝืน
น้ำตาฟ้าหรือไรไหลกลมกลืน
ใครหยิบยื่นให้เล่าเฝ้ารำพัน

เคยแหงนมองดวงดาวราวฟ้ากว้าง
ส่องสว่างกระพริบถี่ที่สวรรค์
ไม่เคยนึกเลยว่าจะจาบัลย์
หลอกให้ฉันหลงงมชมราตรี

อรุณรุ่งพุ่งผ่านตะวันฉาย
ดารารายหายหลบครบถ้วนถี่
น้ำค้างต่างน้ำตาว่ามากมี
สะท้อนสีลายแสงแล้วแห้งไป

เป็นจังหวะวงรอบตอบชัดอยู่
กะเกณฑ์รู้จะเศร้าเข้าช่วงไหน
แต่ตัวฉันนั้นซีมิเข้าใจ
เหตุไฉนไม่เปลี่ยนเลียนดวงดาว

น้ำค้างพรมลมผ่านสะท้านจิต
ยิ่งครุ่นคิดทำไงให้หายหนาว
ฤดูกาลผ่านปีมีอีกยาว
หลายครั้งคราวน้ำตานองฟ้องตัวเอง.

นพ
22 พ.ย.54

น้ำค้างใส กลางไพร ใกล้สิงขร
ยามแสงอ่อน คล้ายว่ามาข่มเหง
น้ำค้างคงแห้งหาย ไม่ยำเกรง
รอยครื้นเครง ทิ้งไว้ ในทรงจำ

หยาดน้ำค้าง กลางใจ ที่ไหวอ่อน
เป็นน้ำคำ หลอกหลอน คอยอ้อนพร่ำ
กลางลมหนาว เฝ้าเพ้อ เธอใจดำ
เมื่อถลำ ช้ำนัก รักคนลวง

ล่วงฤดูเหมันต์ ผ่านมาหา
หนาวน้ำค้ำง พรางน้ำตา ลารักหวง
เจ็บเหลือทน คนเคยรัก มาหักทรวง
น้ำตาริน ไหลร่วง หน่วงฤทัย

สายลมหนาว พัดเย็น เห็นหมอกหนา
หยาดน้ำตา คราร้าว เฝ้ารินไหล
หยดลงล้าง กลางห้วง แห่งดวงใจ
คงค้างอยู่ ข้างใน ไห้ระทม

น้ำค้างหยด พื้นหญ้า พาชุ่มชื้น
แต่คนเงา สะอื้น นอนขื่นขม
มีน้ำตา เป็นเพื่อน เยือนเมื่อตรม
รอยระบม ที่ตา มิลาเลือน

เป็นน้ำค้าง กลางน้ำตา คราหม่นหมอง
เรื่อละออง ไอหมอก บอกจะเหมือน
รักโรยลา หายลับ ไม่กลับเยือน
เหลือน้ำตา เป็นรอยเปื้อน อยู่เพื่อนใจ/...

"สุนันยา"