หยดน้ำค้าง พร่างพรม ห่มใบพฤกษ์
ครั้นยามดึก ประกายส่อง ต้องนวลแข
ดุจดังเพชร เกล็ดอร่าม งามเป็นแพ
หากว่าแม้ เชิญชิม ใคร่ลิ้มลอง
ครั้นรุ่งสาง สว่างแจ้ง แสงกระจ่าง
เกล็ดพราวพร่าง ร้างรา พาใจหมอง
จากงามงด หมดไป ไร้ละออง
ความเรืองรอง แลลับ มิกลับมา
เปรียบหญิงงาม ทรามวัย ที่ใสสวย
เพียบพร้อมด้วย รูปลักษณ์ ยิ่งนักหนา
หลอกชายหลง ปลงใจ ในมนตรา
แล้วทิ้งชาย หายหน้า มิมาแล.../
EasternMan
ครั้นยามดึก ประกายส่อง ต้องนวลแข
ดุจดังเพชร เกล็ดอร่าม งามเป็นแพ
หากว่าแม้ เชิญชิม ใคร่ลิ้มลอง
ครั้นรุ่งสาง สว่างแจ้ง แสงกระจ่าง
เกล็ดพราวพร่าง ร้างรา พาใจหมอง
จากงามงด หมดไป ไร้ละออง
ความเรืองรอง แลลับ มิกลับมา
เปรียบหญิงงาม ทรามวัย ที่ใสสวย
เพียบพร้อมด้วย รูปลักษณ์ ยิ่งนักหนา
หลอกชายหลง ปลงใจ ในมนตรา
แล้วทิ้งชาย หายหน้า มิมาแล.../
EasternMan
น้ำค้างใส วาววับ จับใบพฤกษ์
ความรู้สึก เหมือนมีด กรีดเป็นแผล
ห้วงคำนึง ไฉน ไยปรวนแปร
ปล่อยลอยแพ ให้ร้าว เศร้าตรอมตรม
สายลมหนาว คราวชื่น คืนเราสอง
นั่งประคองมองดาว พราวสุขสม
หยดน้ำค้างพร่างพราว ราวผืนพรม
มีเราสอง รื่นรมย์ ชมแสงจันทร์
หยดน้ำค้าง วันนี้ ที่สดใส
แต่ดวงใจ สุดเหงา เฝ้าโศกศัลย์
ไม่มีเธอ เคียงหมาย ให้จาบัลย์
น้ำตาฉัน หลั่งรด หยดกลางทรวง/..
"สุนันยา"
ความรู้สึก เหมือนมีด กรีดเป็นแผล
ห้วงคำนึง ไฉน ไยปรวนแปร
ปล่อยลอยแพ ให้ร้าว เศร้าตรอมตรม
สายลมหนาว คราวชื่น คืนเราสอง
นั่งประคองมองดาว พราวสุขสม
หยดน้ำค้างพร่างพราว ราวผืนพรม
มีเราสอง รื่นรมย์ ชมแสงจันทร์
หยดน้ำค้าง วันนี้ ที่สดใส
แต่ดวงใจ สุดเหงา เฝ้าโศกศัลย์
ไม่มีเธอ เคียงหมาย ให้จาบัลย์
น้ำตาฉัน หลั่งรด หยดกลางทรวง/..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
