เจ็ดวัน ที่ฉันหนาว
อันยามเช้าวันจันทร์ อันหนาวเหน็บ
ไม่อาจเก็บความเหงาไว้ในใจฉัน
วันอังคารยังหนาวเย็นเช่นวันจันทร์
ความเหงานั้นยังคงคู่อยู่ในใจ
ถึงวันพุธหยุดให้รักได้พักร้อน
ให้รักนอนก่อนถึงซึ่งวันใหม่
พฤหัสลมพัดแรงแทงหัวใจ
แล้วทำไมไม่พัดเหงาให้เบาบาง
จนวันศุกร์ไม่สุขใจอย่างใจคิด
ยังคงติดความเหงาใจมาไขว้ขวาง
แม้แต่เสาร์ความเหงาใจไม่เจือจาง
ไม่อาจสร้างความอุ่นไอให้ใจเลย
วันอาทิตย์ปิดสัปดาห์ได้มาถึง
รักนี้จึงถึงเวลามาเปิดเผย
อาจสมหวังหรือพังไปไม่รู้เลย
หรือเงียบเฉยอย่างเคยเป็นเช่นวันจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
