หนาวน้ำค้าง กลางน้ำตา
หนาวน้ำค้างพร่างพรม คราลมผ่าน
ไหวสะท้าน ทรวงใน อาลัยหา
ดวงกมล หม่นหมอง นองน้ำตา
ร้าวอุรา ระทม ตรมกล้ำกลืน
โอ้..รักเรา เขาห่าง ร้างลาหาย
ตรมมิวาย เจ็บช้ำ จำต้องฝืน
กอดก่ายหมอน สุดเศร้า หนาวทั้งคืน
ต้องสะอื้น ร้าวรอน นอนระทม
น้ำค้างใส ดั่งแก้ว แพรวเพริศพริ้ง
หยดลงนิ่ง ยอดพฤกษา พาสุขสม
แต่ใจเหงา ร้าวรวด ปวดตรอมตรม
คู่เคยชม ทิ้งไกล ไม่เหลียวแล
มองน้ำค้าง เดียวดาย ให้คิดถึง
รักเคยซึ้ง ไฉน ไม่แยแส
สายลมพราว หนาวเหน็บ เจ็บดวงแด
ช้ำรอยแผล ดุจ"น้ำค้าง กลางน้ำตา..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
