ข้าพเจ้าเคยแบกรับ
ความอัปลักษณ์แห่งรัก
ที่ซึ่งความล้มเหลวที่จะยอมรับ
ความดำมืดแห่งราคะ
ข้าพเจ้าเห็นดอกไม้ในมือ
... ถูกขยี้ขยำบนมืออันสกปรก
จนไม่กล้าอีกแล้ว
ไม่กล้าจริงจริง
เขาใช้ความสุขปลอม
ลวงล่อเด็กน้อย
เด็กผู้ติดปีกความฝันให้ข้าพเจ้า
ผู้ซึ่งข้าพเจ้าสวมมงกุฎให้
ตายไปแล้ว ตายไป
บนมือสกปรกของผู้จัดเจนโลก
เขาทำร้าย
จนไม่เหลือบุปผางาม
ที่ข้าพเจ้าปลูกด้วยฝันวิเศษ
ถูกซื้อเพียงไปสูบเสพ
เลือดของเด็กสาวเท่านั้น
เรื่องนี้ สร้างข้าพฯผู้จัดเจน
จัดเจนบนหนทางอันโง่งม
ข้าพเจ้าหวาดกลัว
ข้าพเจ้าเจียนตาย
ด้วยความหลงของกักขฬะ
สะอิดสะเอียน
รักขมขื่นถึงเพียงนี้....
ไม่เคยลืม
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
