[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ส.เชื้อจันทร์]

กลอนที่ลงให้อ่านต่อไปนี้ เขียนไว้นานแล้วในนามปากกาอื่น
เนื่องจากยังไม่ได้คิดและเขียนกลอนใหม่ จึงขอนำเอากลอนเก่าๆมาลงให้อ่านไปก่อน
หวังว่า จ่ะช่วยให้มวลมิตรได้ความรู้สึกอะไรในใจบ้าง...


มีศาลาหลังหนึ่งซึ่งใกล้ผุ
นับอายุรวมได้หลายพรรษา
ถูกปลูกสร้างทิ้งไว้ใกล้มรรคา
บริการปวงประชาที่สัญจร

ผู้โดยสารผ่านไปอาศัยพัก
คนอกหักพักใจทุกข์ถ่ายถอน
วณิพกร่อนเร่พเนจร
อาศัยเป็นที่นอนผ่อนกายา

บางคนพักชั่วคราวก็ก้าวจาก
คนทุกข์ยากยึดเป็นเช่นเคหา
นอนพักอยู่นานหน่อยค่อยจากลา
บางครั้งคราถูกใช้เป็นเช่นรังโจร

เป็นที่นัดพบเพื่อนเยี่ยมเยือนมิตร
สนทนาบทชีวิตอย่างโลดโผน
มีบางคนน้ำใจไม่อ่อนโยน
เที่ยวทำโคลนเปื้อนเปรอะเลอะศาลา

บางคนก็น้ำใจใสสะอาด
ช่วยปัดกวาดทุกครั้งอย่างอาสา
เห็นชิ้นขยะสกปรกรกนัยน์ตา
ก็เที่ยวหาถังมาบริการ

หลายปีที่ถูกใช้ไว้ผ่อนพัก
เริ่มผุหักปรักพังตามสังขาร
คงจะอยู่รับใช้ได้ไม่นาน
แต่ดวงมานยิ้มปลื้มลืมชรา

ใครจะรู้ศาลานี้มีดวงจิต
ทั้งชีวิตอุทิศตนจนทุกขา
คนที่พักจากไปไม่กลับมา
แต่...ศาลาริมทาง...ยังไม่ลืม...
 

 

...ส.เชื้อจันทร์...

 

เขียนไว้เมื่อ ๑๖ มีนาคม ๒๕๕๑