ทางชีวิต ลิขิต สิทธิ์แห่งตน
ทุกข์สุขค้น ด้วยใจ ไปสู่หวัง
ล้าแรงกาย เหนื่อยบ้าง ก็บางครั้ง
ส่วนพลัง แรงใจ ไม่เคยท้อ
ฉันจะสู้ ยิ้มอยู่ คู่ใบหน้า
แม้ท้องฟ้า มืดหม่น จะทนก่อ
ด้วยสองเท้า ก้าวย่าง สร้างหวังรอ
หัวใจเคียง เพียงพอ สงบเย็น
คัน-ไถ
ไม่รู้หรอก จุดหมาย ในภาคหน้า
ฉันอ่อนล้า มากมาย กว่าใครเห็น
ระทมทุกข์ ทุกทาง สร้างประเด็น
ยากเปลี่ยนเป็น รอยทาง ที่วางงาม
ได้แต่ทน บนทาง ที่ว่างเปล่า
อยู่กับเงา เคล้าเคียง สิ้นเสียงถาม
รอยลิขิด ปิดไว้ ดุจไฟลาม
คือนิยาม เลวร้าย ในเส้นทาง...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
