~* ฉันเกลียด "หัวใจ" ของตัวเอง *~
ยามค่ำคืนดึกดื่นฝืนหลับใหล
ฉันทอดใจไปไกลให้ไหวหวั่น
ท้องนภาพร่างพราวด้วยดาวจันทร์
กลับรำพันน้ำตาร่ำปันเสียใจ
ยังโดดเดี่ยวเดียวดายข้างกายเงียบ
ความเย็นเฉียบเทียบจิตติดหวั่นไหว
สายลมแผ่วผ่านพัดจับฤทัย
ฉันอยู่ใต้ฝืนฟ้าดาราลวง
ยิ่งนิ่งมองเหมือนครองใจในความหม่น
คิดถึงคนเคยรักพักตร์แหนหวง
นึกคาดโทษสรรพสิ่งอิงทั้งปวง
มันคอยถ่วงห้วงใจใฝ่รักเธอ
เกลียดสายลมที่พรมผ่านซ่านผิวเนื้อ
เพราะมันเยื้อดวงดวงใจให้พลั้งเผลอ
เกลียดท้องฟ้านภาร้างปางพบเจอ
ทำให้ฉันเพ้อเจ้อละเมอครวญ
เกลียดดวงเดือนลอยเด่นเห็นบนฟ้า
เหมือนโฉมหน้าชีวาอุษาหวน
เกลียดดาราพร่างพราวราวรบกวน
ยังคอยชวนห้วงจิตคิดคำนึง
เกลียดทุกสิ่งในค่ำคืนกล้ำกลืนปวด
เกลียดร้าวรวดข้างในไหวคิดถึง
เกลียดตัวเองที่งี่เง่าเฝ้ารำพึง
รักครั้งหนึ่งมิยอมลบจบไม่ลง
ทุกค่ำคืนนั่งจมข่มความเหงา
มีเพียงเงาเคล้าน้ำตาว่าสาปส่ง
ละเลียบเศร้าเย้าใจในพะวง
เหมือนปลดปลงลงหลักปักเดียวดาย
ดวงฤทัยระทมจมอดีต
ทรงจำกรีดแผลลึกรู้สึกร้าย
ทุกทุกสิ่งดีแต่แค่ทำลาย
แม้ร่างกายยังแพ้พ่ายรู้สึกตัว
จักต้องทนกี่ราตรีที่เงียบเหงา
จะลบเศร้าของคืนค่ำย่ำสลัว
กับเหว่ว้าพาฝันอันมืดมัว
แพ้ความกลัวแพ้หัวใจไม่โรยลา
เพราะไม่อาจทนฝืนลืมเธอได้
ด้วยหัวใจมีเพียงเธอที่เพ้อหา
ทุกค่ำคืนยังกลืนเศร้าเคล้าน้ำตา
ฉันมันบ้าไร้ค่า ...เกลียดตัวเอง
>> Design with love"
* ขอบคุณ แรงบรรดาลใจ จากใครที่พ้นผ่าน
** ขอบคุณ เพลงทุกๆ คืน ของ Portrait ฟังแล้วเศร้าตามค่ะ ^^"