เมื่อเข้าใจสัจจธรรมนำชีวิต
ในดวงจิตทุกข์ท้อก็สุขี
รู้เท่าทันปล่อยวางได้บางที
ก็พอมีสุขได้ในบางวัน
หากยามใดใจท้อเกินก่อร่าง
ก็มีบ้างคร่ำครวญชวนอาสัญ
ดั่งผ่อนคลายหายช้ำด้วยรำพัน
ที่อัดอั้นกั้นไว้แต่ในทรวง
จากทั้งเป็นเห็นใดให้เจ็บลึก
และรู้สึกทุกครั้งยังเจ็บหน่วง
บาดแผลไร้ตะเข็บเย็บใจดวง
แต่ใหญ่หลวงรอยแนวเรียงแถวเป็น
มิอาจบอกออกให้ใครรู้แจ้ง
กายแสดงแจ่มใสใครมองเห็น
แต่ข้างในใจสิที่ยากเย็น
แสนลำเค็ญกลบเกลื่อนว่าเหมือนเดิม
ใจยังคงแจ่มใสไร้ความหม่น
ยังเป็นคนเข้มแข็งไร้แรงเสริม
กำลังใจไม่พร่องต้องใส่เติม
กำลังเพิ่มหัวใจให้เต็มพูน
หากว่าฉันสิ้นใจในวันนี้
คือวจีเพ้อฉันวันสิ้นสูญ
หากฉันเป็นเพชรดีที่สมบูรณ์
ใช่กองมูลไยถึงจึงถูกทิ้ง
"กานต์ฑิตา"
๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
