หากฉันต้องสิ้นใจในวันนี้
ก็พร้อมที่จากไปโดยไม่ห่วง
เพราะหัวใจย่ำแย่แผลทั้งดวง
เกินจะถ่วงเอาไว้ให้ยาวนาน
หากฉันต้องสิ้นใจไปจากโลก
มิต้องโศกครวญคร่ำคำใดขาน
คิดเสียว่าจากนี้ดีเหตุการณ์
ความทรมานฉันหยุดสิ้นสุดลง
หากฉันต้องสิ้นใจไปไม่กลับ
โปรดจงรับรู้รักภักดิ์ประสงค์
ที่ตั้งใจบ่มเพาะอย่างเจาะจง
มิเคยหลงใหลลืมไม่ปลื้มเธอ
หากฉันต้องสิ้นใจให้สงบ
ครั้งหนึ่งพบหน้าซุกสุขเสมอ
แม้วันนี้จากไกลมิได้เจอ
ก็ยังเอ่อล้นทรวงห้วงคำนึง
หากฉันต้องสิ้นใจไม่ต้องเศร้า
อย่าได้เฝ้าอาลัยใจคิดถึง
วงแขนอุ่นหนุนสอดกอดรัดตรึง
อย่ารำพึงโหยหาน้ำตาริน
หากฉันต้องสิ้นใจในวันนี้
ความหวังที่หวังไว้ได้จบสิ้น
ความเจ็บปวดทั้งหลายกลายเป็นดิน
นานาตฤณแตกหน่อพันธุ์ต่อไป
"กานต์ฑิตา"
๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๔