เธอมองไกลเกินไปจึงไม่เห็น
ใครหนึ่งเป็นเป้าหมายที่ปลายหม่น
อาจเป็นเพราะสายตาที่ปร่าปน
น้ำตาหล่นบนแก้มยามแย้มเยือน
เธอมองไกลเกินไปจึงไม่เห็น
ความลำเค็ญเช่นใดพาใจเฝื่อน
เขาไม่รักจากไปจนไกลเรือน
เหตุแชเชือนเพราะเราคนเฝ้าคอย
เธอมองไกลเกินไปจึงไม่เห็น
มองจันทร์เพ็ญเด่นฟ้าพาเหงาหงอย
แต่คนหวังดังเช่นใช่เด่นลอย
เพียงหนึ่งรอยปล่อยทิ้งจากหญิงเอง
ฉันมองหาพาฝันมาสรรสร้าง
สายตาวางห่างไปแสงไม่เปล่ง
เธอมองสูงสู่ฝั่งฉันวังเวง
ร่ำเลบงเพลงครวญบทป่วนใจ
ฉันมองหามาเสมอแต่เธอนั่น
เก็บมาฝันวันซึ้งที่พึงใฝ่
อยากให้คืนตื่นหานั้นพาไป
สู่วันใสใส่สุขไร้ทุกข์ตรม
ฉันมองหามาเสมอละเมอพร่ำ
อยากให้รักปักฉ่ำไม่นำขม
อยากคว้ามือถือสองได้ครองชม
เติมอารมณ์สมจินต์..ไม่สิ้นปอง.
ใครหนึ่งเป็นเป้าหมายที่ปลายหม่น
อาจเป็นเพราะสายตาที่ปร่าปน
น้ำตาหล่นบนแก้มยามแย้มเยือน
เธอมองไกลเกินไปจึงไม่เห็น
ความลำเค็ญเช่นใดพาใจเฝื่อน
เขาไม่รักจากไปจนไกลเรือน
เหตุแชเชือนเพราะเราคนเฝ้าคอย
เธอมองไกลเกินไปจึงไม่เห็น
มองจันทร์เพ็ญเด่นฟ้าพาเหงาหงอย
แต่คนหวังดังเช่นใช่เด่นลอย
เพียงหนึ่งรอยปล่อยทิ้งจากหญิงเอง
ฉันมองหาพาฝันมาสรรสร้าง
สายตาวางห่างไปแสงไม่เปล่ง
เธอมองสูงสู่ฝั่งฉันวังเวง
ร่ำเลบงเพลงครวญบทป่วนใจ
ฉันมองหามาเสมอแต่เธอนั่น
เก็บมาฝันวันซึ้งที่พึงใฝ่
อยากให้คืนตื่นหานั้นพาไป
สู่วันใสใส่สุขไร้ทุกข์ตรม
ฉันมองหามาเสมอละเมอพร่ำ
อยากให้รักปักฉ่ำไม่นำขม
อยากคว้ามือถือสองได้ครองชม
เติมอารมณ์สมจินต์..ไม่สิ้นปอง.
"บ้านริมโขง"