คนเขามีหัวใจ..ไว้รัก
แต่ฉันรับบทหนัก..มีหัวใจไว้.ข่มเหง
รัก เจ็บ เจ็บ รัก ..ทำร้ายตัวเอง
แล้วยังมีหน้าอวดเก่ง..ยิ้มแจก..ทำตรงข้าม..กับใจ
คนเขาหัวใจมีค่า...สีชมพู
ย้อนกลับมาดู..หัวใจฉัน.มันสีใส
ว่างเปล่า..มีแต่อากาศที่ค่อยแต่ทำร้าย..ซ้ำเติม.อยู่ร่ำไป
รู้อย่างนี้เกิดมาไร้หัวใจ..ก็ดี
ก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจ
เพราะเต้นได้..จึงให้ความรู้สึกเหล่านี้
รัก..เกลียด..โกรธ..หลง..อื่นอื่น..อีกมากมี
กำหนดชั่วดี..จากตรงที่ข้างใน
ก้อนเนื้อร่ำร้อง
เพราะเจ้าของ..ของมันหวั่นไหว
เพราะคนครอบครอง..มองแต่สิ่งที่เสียไป
แล้วรักจะมีค่าอะไร..หากหัวใจไม่เคยเจ็บสักวัน
คุณค่าของก้อนเนื้อที่เรียกว่า..หัวใจ
ไม่ใช่จากอุ่นไอ..ของใครใครทั้งนั้น
จากตัวตน..คนที่ครอบครองมัน
คุณให้ความสำคัญ..แค่ไหนกับใจตัว...
ปภัสร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
