คืนที่ฝนหล่นสาดไม่อาจหลับ
นึกถึงวันต้อนรับนั่งนับนิ้ว
ขณะซึ่งหนึ่งแนวเป็นแถวทิว
เคลื่อนและคอยรอยริ้วเต็มนิ้วมือ
ฉันเฝ้าดูหมู่ดาวความหนาวเหน็บ
คืนที่ฟ้าบาดเจ็บเก็บยึดถือ
เกินกว่าที่น้ำตาจะหารือ
ทั้งหมดคือจุดหมายเมื่อดายเดียว
ฝนยังโปรยโรยตัวอยู่ทั่วพื้น
ฉันยังคงถือปืนในคืนเปลี่ยว
เมฆเสกฝนหล่นเพลินเชื้อเชิญเชียว
ไร้พระจันทร์หนึ่งเสี้ยวให้เหลียวมอง
.......ทำ มาดา.......
นึกถึงวันต้อนรับนั่งนับนิ้ว
ขณะซึ่งหนึ่งแนวเป็นแถวทิว
เคลื่อนและคอยรอยริ้วเต็มนิ้วมือ
ฉันเฝ้าดูหมู่ดาวความหนาวเหน็บ
คืนที่ฟ้าบาดเจ็บเก็บยึดถือ
เกินกว่าที่น้ำตาจะหารือ
ทั้งหมดคือจุดหมายเมื่อดายเดียว
ฝนยังโปรยโรยตัวอยู่ทั่วพื้น
ฉันยังคงถือปืนในคืนเปลี่ยว
เมฆเสกฝนหล่นเพลินเชื้อเชิญเชียว
ไร้พระจันทร์หนึ่งเสี้ยวให้เหลียวมอง
.......ทำ มาดา.......
กลางป่าปืนยืนยามเฝ้าตามติด
ใจหมดสิทธิ์แอบกล่นความหม่นหมอง
เกิดมาเพื่อเป้าหมายอันก่ายกอง
ถูกจับจองให้พิทักษ์รักชาติไทย
จึงไม่มีหัวใจให้ไหวเอน
ถ้าชัดเจนมิผันผ่อน..พวกบ่อนไส้
อย่าคิดยื้อถือหยิบอธิปไตย
เพราะรวมใจให้รัฐมิทัดทาน
ยอมสละกายจินต์แผ่นดินเกิด
เป็นประเสริฐแก่วงศาอย่างกล้าหาญ
ท่ามความมืดแต่ระบิลในวิญญาณ
ปราบภัยพาลคือการฆ่าในหน้าที่
ใจหมดสิทธิ์แอบกล่นความหม่นหมอง
เกิดมาเพื่อเป้าหมายอันก่ายกอง
ถูกจับจองให้พิทักษ์รักชาติไทย
จึงไม่มีหัวใจให้ไหวเอน
ถ้าชัดเจนมิผันผ่อน..พวกบ่อนไส้
อย่าคิดยื้อถือหยิบอธิปไตย
เพราะรวมใจให้รัฐมิทัดทาน
ยอมสละกายจินต์แผ่นดินเกิด
เป็นประเสริฐแก่วงศาอย่างกล้าหาญ
ท่ามความมืดแต่ระบิลในวิญญาณ
ปราบภัยพาลคือการฆ่าในหน้าที่
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
