ขออำลาอาลัยในทะเล
ทะเลครวญครางร้องกึกก้องเสียง
เคล้าสำเนียงเนื่องนิตย์คิดภาษา
คลื่นลมพัดซัดเซเห่กล่อมมา
ความทรงจำตำราข้าลืมกานท์
ดั่งเล่ห์กลมนตร์หายในขณะ
คล้ายจิตแพ้แลชนะปะทะสาส์น
จึงตัดสินจินต์ข้าพาจดจาร
จนร้องกล่าวร้าวร้านรำคาญทรวง
ครั้นจะขีดเขียนกลอนอ้อนใครเขา
อยากเขียนเล่าเรียงร้อยถ้อยคำห่วง
คล้ายลืมคำนำหน้ามาหยอก,ลวง
เหมือนจิตหลุดโรยร่วงช่วงเวลา
อาจจะลาลี้ลับดับดั่งแสง
ที่เคยแยงหยาดเหยิ้มเติมเวหา
จากบ้านกลอนอ้อนคำล้ำวาจา
ขออำลาอาลัยในทะเล
หทัยกาญจน์
๑๕ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
