หาดทรายเหงาทอดแผ่ริมแปซิฟิค
คลื่นพริ้วพลิกม้วนขอบรายรอบฝั่ง
โหมกระแทกผืนทรายคล้ายชิงชัง
แล้วกลับหลังลอยลับซับขอบฟ้า
กางเกงยีนส์พับขาเปียกน้ำโชก
ลมแรงโยกกิ่งสนบนหน้าผา
รองเท้าแตะข้างหนึ่งถูกพัดพา
จมถลาใต้เกลียวคลื่นถูกกลืนกิน
ฟ้าดำมืดแทรกแซมด้วยสีแสด
บดบังแดดสนธยาคล้ายบ้าบิ่น
พายุเคลื่อนคำรามขู่หมู่เมฆินทร์
แนวโขดหินถูกกลืนลงผืนทะเล
ความหนาวเหน็บเริ่มคุกคามจนหวามไหว
เดินห่างไกลคล้ายหลงดงคลื่นเห่
จุดเริ่มต้นดูห่างเหินเกินคะเน
ยืนว้าเหว่เปล่าเดียวข้างเกลียวทราย
รองเท้าแตะลับหายในสายน้ำ
ความมืดฉ่ำคลุมครอบขอบขยาย
กางเกงยีนส์เสื้อยืดยังติดกาย
รองเท้าหายก้าวย่างอยู่ข้างเดียว
กางเกงยีนส์ชุ่มน้ำจนฉ่ำหนาว
แหงนมองดาววับไหวไร้ใครเหลียว
จันทร์ทอแสงจางจางอย่างซีดเซียว
เหลือเพียงเสี้ยวของเดือนเป็นเพื่อนใจ
..วันหนึ่งที่แซมไปเดินเล่นที่ชายทะเล ใกล้ๆ บ้าน.... กลับบ้านด้วยรองเท้าข้างเดียว...
...ประภาคาร ไม่เคยหมอง นั่งส่องไฟ....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
