เพียงสองปี!
....................
หากเธอคิดถึงกันวันเหงาเหงา
จงหยิบเอารูปถ่ายที่ฉันให้
สลักถ้อยความหวังอยู่หลังใบ
“รอกันหน่อย” ได้ไหมไปไม่นาน
และหากการพลัดพรากเป็นฉากจบ
เธออาจพบคืนดับฉันกลับบ้าน
หนังสือพิมพ์ มีข่าวความร้าวราน
ฉันอาจไร้วิญญาณทหารกล้า
ฉันอาจล้มบนทางกลางคอนกรีต
ฉันอาจถูกคมมีดกรีดที่หน้า
ฉันอาจถูกกระสุนยิงพรุนมา
ฉันอาจถูกคนบ้า คร่าชีวิต!
ถ้าหากว่าวันนั้นมันมาถึง
ขอให้ฉันเป็นหนึ่งซึ่งเธอคิด
ย้ำความหมายคล้ายถามมาตามติด
นึกถึงกันสักนิดนะจิตใจ
เพียงแค่นี้ก็พอสำหรับฉัน
โดยวิถีนิรันดร์ความฝันใฝ่
เพราะชีวิตต้องเดินดำเนินไป
เธอคงหาคนใหม่ในไม่ช้า
พลทหาร ขอลาทำหน้าที่
อีกสองปีเช้าเย็นไม่เห็นหน้า
เตรียมต้อนรับสำหรับการกลับมา
วันที่กลับจากยะลา มาหาเธอ!
……………….........
ภาพจาก bloggang.com
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
