ลำนำกลางสายชล

ฟ้าพราว ดาวผ่อง มองไม่เบื่อ
               ลอยเรือ ฮัมเพลง เปล่งโวหาร
               เสียงพาย สายลม ห่มสายธาร
               สะท้าน บรรเลง ดุจเพลงยาว

                    กวี เข็ญใจ ไร้ชื่อเสียง
               ลำเลียง คารม ชื่นชมหาว
               ข้างขึ้น เฉิดฉัน จันทร์สกาว
               เหน็บหนาว ผิวกาย ใจอิ่มเอม

                    ชาวเรือ ท่องน้ำ ช่ำชองถิ่น
               หากิน สมถะ สุขเกษม
               จับปลา หาหอย คอยและเล็ม
               ปรีดิ์เปรม สำราญ ผ่านฤดู

                     มัจฉา กุ้งปู คือผู้เอื้อ
               พลีเลือด พลีเนื้อ เพื่อข้าอยู่
               ดังข้า อาบเหงื่อ เพื่อพธู
               มิรู้ เหนื่อยอ่อน ร้อนลำเค็ญ

                     ลำนำ รำพัน อันอ้างว้าง
               อยู่กลาง หว่างชล ไร้คนเห็น
               เวหา วารี ที่ฉ่ำเย็น
               จึ่งเป็น คู่หู ผู้รู้ใจ