จะฝากฟ้าประดับไว้ให้ยาวนาน
แม้ไม่หวานเท่าเหล่าพี่ "กวีเมือง".....
"เฮยอิง"
เพียรใส่บท จดจำ ลำนำเคร่ง
ขยันเร่ง บรรจง คงฟุ้งเฟื่อง
พร่างพรายแสง สดสี วจีประเทือง
กลอนกระเดื่อง หวานหู ไม่รู้เลือน
เป็นกวี พงไพร นั้นได้เปรียบ
มีความเงียบ และสายลม ห่มเป็นเพื่อน
ยามราตรี มีดาว หยอกเย้าเดือน
หริ่งเรไร ในเถื่อน ขับคีตกานท์
ปล่อยหัวใจ ลอยล่อง ท่องโลกกว้าง
แล้วจับความ อ้างว้าง ใส่คำหวาน
ร้อยสำเนียง เรียงผสม ในลมปราณ
ให้ซาบซ่าน กลั่นกรอง ทำนองดาว
ยังมีหนึ่ง หญิงมั่น เฝ้าฟันฝ่า
ขับลำนำ บ้านป่า อย่างเหน็บหนาว
ทุกราตรี ไหวหวาม ท่ามฟ้าพราว
มีแสงจันทร์ สุกสกาว กล่อมห้วงใจ
ขับกวี หลงฝัน ทุกวันก่อ
จินตนาการ ห้อมห่อ อย่าหวั่นไหว
กลอนบ้านนอก จะขับขาน สะท้านไพร
อยู่แห่งไหน ก็ชมเชย...นะ “เฮยอิง”
เป็นกำลังให้นะจ๊ะ....
พี่แซม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
