ยามดึกลับดับแสง
แอบแฝงในฟ้าราตรี
ส่งกลิ่นอบอวลดี
ป่วนหัวใจเกินข่มตา
กลีบขาวราวดวงเดือน
ที่เลื่อนลอยกันลงมา
จากบนห้วงนภา
กลายเป็นดอกไม้ราตรี
๐รุ่งอรุณ๐
อวลไอกลิ่นละมุน
ล้วนหอมกรุ่นอร่ามศรี
พร่างพราว ขาวโสภี
กลีบบานคลี่ รัตติกาล
งามสมสายลมเคล้า
ดั่งยวนเย้าเฝ้าประสาน
นวลใยหอมไกลนาน
ไหวสะท้าน ม่านราตรี
"สุนันยา"
ล้วนหอมกรุ่นอร่ามศรี
พร่างพราว ขาวโสภี
กลีบบานคลี่ รัตติกาล
งามสมสายลมเคล้า
ดั่งยวนเย้าเฝ้าประสาน
นวลใยหอมไกลนาน
ไหวสะท้าน ม่านราตรี
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
