ฉันงอนแล้ว ไปลับ ไม่กลับหรอก
เห็นเธอบอก ว่าฉัน มันไร้ค่า
เก็บผ้าผ่อน หนีรัก อกหักมา
นั่งปวดปร่า บนดอย... ฮึ! น้อยใจ
เธอเจ็บป่วย ฉันก็เจ็บ เก็บความขม
ร้าวระบม ยิ่งกว่า คนเป็นไข้
นั่งซุกหัว กับเข่า เคล้าหมอกไอ
แม่คะนิ้ง จับหัวไหล่ ยังไม่แคร์
จะนั่งอยู่ จนเธอ เพ้อมาก มาก
จนน้ำหลาก ลดลง คงเห็นแผล
น้ำกัดเท้า เจ็บกว่ารัก ปักดวงแด
จะสร้างแพ มารับ เธอกลับคืน....
หายไวๆ นะคะ พี่มิวฯ อากาศเปลี่ยน รักษาสุขภาพด้วยค่ะ...
เป็นห่วงนะคะ....จากแซม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
