เมื่อสุริยาลาฟ้า. .กลางกรุง
นกจากพยูงกลับสิ้นทุกถิ่นฐาน
ดวงจันทรามาสลับกับห้วงกาล
เป็นดุจม่านผ่านปิดสนิทเนา
ดวงดาวคล้อยลอยเคลื่อนดุจเตือนย้ำ
เพลงลำนำเริ่มสดับขับความเหงา
วิเวกว้างกลางไพรใส่แสงเงา
หิ่งห้อยเข้าเย้ายวนชวนชมไพร
จึงถักร้อยถ้อยสานแห่งงานกลอน
เป็นอักษรวรกล่าวเอาไว้ให้
"กวีบ้านนอก" ออกเร่เห่กล่อมไกว
ประดับไพรให้ฟากฝั่งคงกังวาล
ทุกท่วงถ้อยน้อยใหญ่ในทิวป่า
ดวงจันทรามาช่วยรับแลขับขาน
จะฝากฟ้าประดับไว้ให้ยาวนาน
แม้ไม่หวานเท่าเหล่าพี่ "กวีเมือง"
นกจากพยูงกลับสิ้นทุกถิ่นฐาน
ดวงจันทรามาสลับกับห้วงกาล
เป็นดุจม่านผ่านปิดสนิทเนา
ดวงดาวคล้อยลอยเคลื่อนดุจเตือนย้ำ
เพลงลำนำเริ่มสดับขับความเหงา
วิเวกว้างกลางไพรใส่แสงเงา
หิ่งห้อยเข้าเย้ายวนชวนชมไพร
จึงถักร้อยถ้อยสานแห่งงานกลอน
เป็นอักษรวรกล่าวเอาไว้ให้
"กวีบ้านนอก" ออกเร่เห่กล่อมไกว
ประดับไพรให้ฟากฝั่งคงกังวาล
ทุกท่วงถ้อยน้อยใหญ่ในทิวป่า
ดวงจันทรามาช่วยรับแลขับขาน
จะฝากฟ้าประดับไว้ให้ยาวนาน
แม้ไม่หวานเท่าเหล่าพี่ "กวีเมือง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
