บนถนน คนเศร้า เคล้าชีวิต
พรหมลิขิต เส้นสาย ไม่อาจฝีน
ในสังคม โทรมซับ สุดจับยืน
เสียงสะอื้น ในทรวงใครล่วงรู้
มองเพียงภาพ ฉาบเงา ที่คราวผ่าน
เห็นไหมม่าน เวลา คราอดสู
เมื่อท้องหิว โหยหา น้ำตาพรู
เธอคือผู้ อาภัพ ใครจับวาง
เพื่อปากท้อง พ่อแม่ ใครแลเห็น
ความจำเป็นบีบให้ คล้ายขัดขวาง
ให้รับบท ดอกไม้ ไร้เส้นทาง
พเนจร หม่นหมาง "ประทังชีวี"
"สุนันยา"
พรหมลิขิต เส้นสาย ไม่อาจฝีน
ในสังคม โทรมซับ สุดจับยืน
เสียงสะอื้น ในทรวงใครล่วงรู้
มองเพียงภาพ ฉาบเงา ที่คราวผ่าน
เห็นไหมม่าน เวลา คราอดสู
เมื่อท้องหิว โหยหา น้ำตาพรู
เธอคือผู้ อาภัพ ใครจับวาง
เพื่อปากท้อง พ่อแม่ ใครแลเห็น
ความจำเป็นบีบให้ คล้ายขัดขวาง
ให้รับบท ดอกไม้ ไร้เส้นทาง
พเนจร หม่นหมาง "ประทังชีวี"
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
