ไข่เอ๋ยไข่ต้ม
ช่างแสนสุขสมนิยมเยี่ยม
เพราะเครื่องปรุงไม่ต้องยุ่งเตรียม
เรื่องไหม้เกรียมนี้ตัดออกไป
ปอกไข่คลุกกับข้าวสวยร้อน
น้ำปลาดีเหยาะหย่อนลงใส่
เพียงแค่นี้ก็ดีกระไร
ยามนี้มีไข่ไม่อดแล้วเอย
๐รุ่งอรุณ๐
กลอนแนวดอกสร้อยสุภาษิตที่ควรอนุรักษ์ไว้เน๊าะ
ร้องลำนกกระจอกทอง
นกเอ๋ย นกกิ้งโครง
หลงเข้าโพรง นกเอี้ยง เถียงเจ้าของ
อ๋อยอี๋เอียง อ๋อยอี๋เอียง ส่งเสียงร้อง
เจ้าของ เขาว่า น่าไม่อาย
แต่นก ยังรู้ ว่าผิดรัง
นักปราชญ์ รู้พลั้ง ไม่แม่นหมาย
แต่ผิด รับผิด พอผ่อนร้าย
ภายหลัง จงระวัง อย่าพลั้งเอย ฯ
รับข้อมูลจาก "http://th.wikisource.org/w/index.php?title=%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B9%89%E0%B8%87%E0%B9%82%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B9%82%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%87%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B8%A2%E0%B8%87&oldid=35616"
http://th.wikisource.org/wiki/%E0%B8%9A%E0%B8%97%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%82%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%99
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
