จันทร์ยังคงเลื่อนลอยอย่างอ้อยอิ่ง
ทั้งที่จริงจันทร์ครองความหมองหมาง
แสงที่เคยนวลใยใกล้เจือจาง
จันทร์อ้างว้างเจ็บปวดร้าวรวดใจ
ยามที่เมฆบังจันทร์พลันมืดมิด
เหมือนชีวิตจันทร์หมองไม่ผ่องใส
จันทร์สิ้นแล้วนวลแห่งแสงอำไพ
จันทร์คงไร้คุณค่าไม่น่าชม
จันทร์เปล่าเปลี่ยวเดียวดายอยู่ปลายฟ้า
ต้องซบหน้าครองทุกข์ไม่สุขสม
แสงที่เคยเจิดจ้าน่าภิรมย์
กลับตรอมตรมสุดฝืนยามคืนเพ็ญ
จันทร์จะลอยเด่นดวงบนห้วงหาว
ส่องแสงพราวสดใสให้เธอเห็น
ถึงแม้นจันทร์ไร้สุขทุกข์ลำเค็ญ
ก็ขอเป็นแสงหนึ่งส่งถึงเธอ
--natcha--
ทั้งที่จริงจันทร์ครองความหมองหมาง
แสงที่เคยนวลใยใกล้เจือจาง
จันทร์อ้างว้างเจ็บปวดร้าวรวดใจ
ยามที่เมฆบังจันทร์พลันมืดมิด
เหมือนชีวิตจันทร์หมองไม่ผ่องใส
จันทร์สิ้นแล้วนวลแห่งแสงอำไพ
จันทร์คงไร้คุณค่าไม่น่าชม
จันทร์เปล่าเปลี่ยวเดียวดายอยู่ปลายฟ้า
ต้องซบหน้าครองทุกข์ไม่สุขสม
แสงที่เคยเจิดจ้าน่าภิรมย์
กลับตรอมตรมสุดฝืนยามคืนเพ็ญ
จันทร์จะลอยเด่นดวงบนห้วงหาว
ส่องแสงพราวสดใสให้เธอเห็น
ถึงแม้นจันทร์ไร้สุขทุกข์ลำเค็ญ
ก็ขอเป็นแสงหนึ่งส่งถึงเธอ
--natcha--
โอ้..จันทร์งามหวามไหว..ใจจันทร์เหงา
จันทร์ซุกเศร้าซ่อนไว้ไม่เสนอ
มุมมืดขังบังไว้ไม่ให้เจอ
นำเสนอแต่สุขให้ทุกคน
มีบ้างไหมใครดูรู้จันทร์เหงา
มีบ้างไหมใครเร้าเข้าใจหม่น
มีบ้างไหมใครซึ้งถึงกมล
มีบ้างไหมในสกลคนรำพึง
จันทร์เป็นจันทร์เดียวดายเหมือนไร้ค่า
ปล่อยอ้างว้างกลางนภาหาคิดถึง
หากยามท้อยามหงอยค่อยคำนึง
พบคู่ซึ้งถึงชมเชย.เหมือนเย้ยจันทร์
ด้วยเห็นใจจริงเจ้าที่เหงาหงอย
เห็นเด่นลอยเดียวดายคล้ายวาดฝัน
เห็นมานานเดือนเดียวเทียวรำพัน
อยากคู่กัน..แต่ฉันหม่น..คนเดินดิน..
จันทร์ซุกเศร้าซ่อนไว้ไม่เสนอ
มุมมืดขังบังไว้ไม่ให้เจอ
นำเสนอแต่สุขให้ทุกคน
มีบ้างไหมใครดูรู้จันทร์เหงา
มีบ้างไหมใครเร้าเข้าใจหม่น
มีบ้างไหมใครซึ้งถึงกมล
มีบ้างไหมในสกลคนรำพึง
จันทร์เป็นจันทร์เดียวดายเหมือนไร้ค่า
ปล่อยอ้างว้างกลางนภาหาคิดถึง
หากยามท้อยามหงอยค่อยคำนึง
พบคู่ซึ้งถึงชมเชย.เหมือนเย้ยจันทร์
ด้วยเห็นใจจริงเจ้าที่เหงาหงอย
เห็นเด่นลอยเดียวดายคล้ายวาดฝัน
เห็นมานานเดือนเดียวเทียวรำพัน
อยากคู่กัน..แต่ฉันหม่น..คนเดินดิน..
"บ้านริมโขง"