พฤศจิกา...เวลาเดิม!
....................
หยาดเก็จเม็ดฝนผ่านบานกระจก…
เพลงแผ่วแว่วตระหนก อกสั่นไหว
ภายในร้านกาแฟ แอร์ข้างใน
หนาวเย็นเกินไป…ใครจะรู้
เสียงดนตรีบรรเลงเพลงเบาเบา
ขับเน้นให้ซึมเศร้าเหงาหดหู่
เจ้าดอกไม้ในแจกันมันหันดู
สังเกตอยู่เฉยเฉยอย่างเคยชิน
คงสงสัยเรื่องราว เช้า, เย็น, ค่ำ
โต๊ะ, เก้าอี้ สีดำประจำถิ่น
เป็นบันทึกกันลืม-ไว้ดื่มกิน
ไว้เพื่อการโบยบินจินตนาการ
.
พฤศจิกา..ผ่านมาเวลาดึก
ซึมซับความรู้สึกเศร้ามาเฝ้าขาน
เห็นดอกไม้ สายฝนหล่นสายธาร
เรียนรู้ฝันวันวาน …ผ่านฤดู
.
คือคำตอบปลอบใจเจ้าดอกไม้
ท้องฟ้าใสไปพบก็หลบอยู่
นั่น! ผีเสื้อราตรีกาล บานประตู
เจ้าจะบินไปสู่แห่งหนใด
หรือบินไปข้างนอก-ดอกเกสร
ขยับปีกกางร่อนตรงขอนไม้
เจ้าอาจถูกลมโลก กรรโชกไกว
จนจิตใจไหวไหวในไม่ช้า
.
ความเงียบยังนั่งมองข้างกระจก
แก้วถูกยกไปกองมองคุณค่า
เจ้าดอกไม้ในแจกันมันหันมา
บอกเราว่าร้านปิด…หงุดหงิดใจ!
………………........
11/11/11
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
