[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุวรรณ]

ค่ำนี้
ยินเสียงสวดอาซานกังวานหวาน
กระดิ่งลมเพราะพริ้งนานแสนนาน
ยัง,ใครหนึ่งทะยานสู่ลานดิน

เนื้อตัวเต็มด้วยคราบเกรอะเลอะสองแก้ม
มือไม้ที่มอมแมมกำก้อนหิน
ไล่ฝูงแพะน้อยน้อยที่เล็มกิน
พืชผักใบกระถิน ในถิ่นตน

ยืนภวังค์ ยั้งอยู่ดูหน้าหลัง
เก้เก้ กังกัง อย่างสับสน
ทำอย่างไรไล่แพะให้ไปพ้น
จากแดนดลที่ป๊ะสั่งให้ตนแล

เด็กหญิงน้อยละห้อยนัก
เหงื่อก็เริ่มไหลพลั่กเป็นกระแส
อยากกลับบ้านทานน้ำเต็มดวงแด
จึงสาวไม้ไล่แพะทุลักทุเล

เมื่อพ้นจากภาระ
รีบตรงดิ่งสู่เคหะที่แสนเท่
หมายเจอหน้าป๊ะม๊ะร่วมฮาเฮ
จึงงดการเตร็ดเตร่ระหว่างทาง

วิ่งกระชั้นเข้าเกือบถึงเรือนบ้าน
หอมกลิ่นตี-นเป็ดบานข้างหน้าต่าง
แต่แล้วใจก็วูบหล่นไม้มือค้าง
ยินเสียงรัวเปรี้ยงปร้าง สนั่นดัง

ผวา ขวัญตก แอบต้นไม้
ร่างของป๊ะ,ม๊ะ ไร้แรงยั้ง
เลือดนองพื้น มิตื่นจากภวังค์
เด็กหญิงยังกุมมือแอบผู้มาเยือน

พฤศจิกาอาวรณ์
ถึงบิดรมารดา คราฟ้าเคลื่อน
อกของเด็กหญิงน้อยค่อยค่อยสั่นสะเทือน
น้ำตาเริ่มไหลเปื้อนเกลื่อนหน้าน้อย

ป๊ะ หมายถึง พ่อ
ม๊ะ หมายถึงแม่ นะคะ