[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เฮยอิง]

เพียง หนึ่งซึ่งคือโลกมายา
เพราะ สร้างเสกสรรค์มาลวงล่อ
คำ เล่นลิ้นหอมหวนเคล้าเคลียคลอ
หวาน ตรึงจ่อจับจิตคิดรื่นรมย์
เผา กายใจไหม้เกรียมเหี้ยมโหด
ผลาญ ตนโฉดเดือดดื่นขื่นขม
ตัว เน่าเฝะเละหนองตรองตรม
ตน เจ็บจมดื่มด่ำช้ำวิญญา
อย่า หลงผิดจิตอาจโทรมประโลมเคราะห์
เชื่อ วาจาไพเราะเจ็บหนักหนา
คำ อุบายหมายปองนองน้ำตา
คน คือสัตว์นักฆ่าช่างน่ากลัว
เจ็บ มากพอขอหยุดผุดฟื้น
จน ตาตื่นในแสงจ้าฟ้าสลัว
บรร เจิดจ้ารู้ทันบ่พันพัว
ลัย จากตัวอย่าแผ้วพานผ่านพ้นไป

เพียงมายา




เพียง. .ถ้อยคำถลำลึกไม่ตรึกตรอง

คำ. .คล้อยคล้องจองติดเกินคิดไหว

แห่ง. .วลีพรมห่มฟ้า. .หิมาลัย

โลก. .หวานไหวไหม้หม่นป่นเพราะคำ

อุป. .กรณ์แห่งศิลป์จินตนา

โลก. .ลวงตาราวว่าช่างน่าขำ

มา. .ก็เจ็บเก็บทุกรอยถ้อยกระทำ

ยา. .ใจช้ำช้ำเพราะแค่แพ้อักษร. . .

อย่า. .อาวรชุ่มชื้น  . .  ลวงตา

หลง. .ดั่งบุษรา  . .  เลิศล้ำ

คำ. .ถ้อยกล่าวครวญหา  . .  ดังว่าห่างไกล

ลวง. .ก่อเกิดความช้ำ  . . เพื่อย้ำ"มายา"

บอก คำขานผ่านพิรุณอุ่นไอฟ้า

เล่า  ผ่านผาม่านสวรรค์วรรณศิลป์

คำ   เลอค่ามายาร่างสร้างแผ่นดิน

มนุษย์ ยินเสียงเสนาะเพราะกังวาน

สุด   เพรียกพร่ำร่ำครวญตรวนโซ่ติด

แท้   ลิขิตโลกต่อแต้มแซมสังขาร

จริง   ประจักษ์หนักแน่นแล่นล่วงกาล

ใจ    ร้าวรานหลงคำำช้ำกมล


คำมนุษย์เล่าอ้าง      สุดชึ้ง ตรึงจิต
หลงแค่เพียงคนึง     ก่อช้ำ
อาจเพราะเชื่อคิดถึง  เปรียบดั่ง จมปรัก
พิษชุ่มอกกลืนกล้ำ    เจ็บแท้คำหวาน


อาทิตย์สีดำ

คา รมณ์คมเพริศพริ้งสิ่งใดใด

รา ตรีไกวไหวแกว่งแหล่งถักสาน

วะ ลีคล้อยถ้อยรสพจมาน

แด่ วิญาณผู้เพี้ยง สำเนียงกวี

ท่าน ทั้งหลายหน่ายช้ำคำมายา

อา ลัยหาคราหายในแสงสี

วุ ฒิภาวะจะนำเราเข้าใจดี

โส ภากวีถิ่นนี้ที่ถักทอ



ข้าน้อยคนจร ขอคาราวะท่านพี่อาทิตย์สีดำ
ปล.ขออภัยที่ทักทายช้า^ ^