[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

ผลึกแก้วแววใส
กลใดไม่สิ้น
วางตัวลืมถิ่น
จากดินโคลนตม

นำเจียระไน
แต่งใหม่เหมาะสม
เหลี่ยมล้นมนกลม
ว่าชมสวยงาม

หลงค่าว่าเพ็ชร
หรือเม็ดโป่งข่าม
จับได้ไล่ความ
ร้าวลามรอยมี

รู้ตัวเมื่อสาย
อับอายหายหนี
แสงอับทันที
รู้ดีแก่ใจ

มีชั้นกั้นวาง
แถวล่างกว้างใหญ่
หลงทะยานไกล
เผ่นไปเบื้องบน

ของเทียมเกรียมกรอบ
ตกขอบสับสน
ปล่อยปละปะปน
หลงตนลืมตัว.

นพ
10 พ.ย.54