จันทร์กระจ่างกลางฟ้าตามองเห็น
ในคืนเพ็ญเย็นผิวพลิ้วลมหนาว
รัศมีสีทองผ่องสกาว
ขับฟ้าพราวราวแซมแต้มบรรจง
ดวงจันทร์มนยลนิ่งไม่ติงไหว
ดุจหัวใจใครนี้ที่บอกบ่ง
ทุกคืนวันฝันใฝ่ใจมั่นคง
จิตจำนงจงรักภักดิ์ไม่จาง
ขอบฟ้าไกลใช่ด้อยน้อยความรัก
ยิ่งแน่นหนักรักล้นบนความห่าง
หวานละมุนอุ่นใจไอบางบาง
ผ่านฟ้ากว้างขวางกั้นเรานั้นไว้
ดวงจันทร์ลอยคล้อยเคลื่อนเลือนลาลับ
ยังคงกลับขับฟ้าราตรีใหม่
มิลาลับดับมอดตลอดไป
เฉกสายใยไม่อาจสวาทวาย
มองพระจันทร์วันเพ็ญดั่งเห็นหน้า
ส่งยิ้มมาปลอบปลุกสุขสมหมาย
ค่ำคืนนี้ไม่เศร้าเหงาเดียวดาย
ดวงจันทร์ฉายปลายฟ้าสบตาซึ้ง
จันทร์ยังอยู่คู่กันวันฟ้าใส
พร้อมดวงใจดวงนี้ที่คิดถึง
จันทร์ไม่จางลางล่วงห้วงคำนึง
จันทร์เป็นหนึ่งจันทร์เพ็ญเด่นกลางใจ
"กานต์ฑิตา"
๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๔