จันทร์วิปโยค

เคยได้ยินนิทานเรื่องนี้บ้างหรือเปล่า...................

นานมาแล้วเมื่อยุคที่โลกยังเยาว์วัย

บนท้องฟ้ายามราตรีส่องสว่างงดงามด้วยแสงชวาลา

แห่งดวงจันทร์ทั้งสองดวง

ทั้งคู่เป็นคู่รักที่มากล้นด้วยความรักที่มีต่อกัน

อยู่ร่วมกันเคียงข้างกัน ครองคู่กันมาเนิ่นนาน...

แต่มันไม่อาจเป็นเช่นนี้นับกาลนิรันดร์

เมื่อกงล้อกาลจักรที่มิเคยจะหลับใหลไปแม้เพียงสักครู่เวลา

ก็ได้บังเกิดเหตุการณ์ ยังสภาวะผลให้ความรักบังเกิดความวิปโยค

สุริยุปราคา พระอาทิตย์ พระอาทิตย์

พระอาทิตย์ผู้ซึ่งสง่างามด้วยฉพรังสีอันแจ่มกล้า

โอ้...นางพระจันทร์เอ๋ย เจ้าได้แปรเปลี่ยนดวงหฤทัยของเจ้าเสียแล้ว

น่าสงสารภัสดาแห่งเจ้า คือพระจันทร์นั้นเหลือเกิน

และแล้วพระจันทร์ผู้หลงใหลในชายชู้ คือพระอาทิตย์นั่น

ก็หลบหนีตีจากชายผู้ที่รักนางอย่างหาที่สุดมิได้ไป

ฝ่ายพระจันทร์ผู้สามีนั้นเล่าก็เฝ้ารอคอยและห่วงหาภริยาตน

จนเวลาเลยล่วงไปเสีย ๑๕ วัน

เขานั้นเพียรพยายามตามหาเธอผู้เป็นที่รัก

แต่...ก็มิพบ....

จึงบังเกิดความเศร้าใจอันหาที่เปรียบปานมิได้

ใจหนึ่งก็โศกแสนโศกใจหนึ่งเล่าก็ห่วงหาอาลัยยิ่งนัก

แล้วกาลนั้นความคิดอัน วิปริต ก็โคจรเข้ามาสู่ห้วงสำนึกของเขา

พระจันทร์ ฉีกร่างกายตนเป็นเศษเล็กเศษน้อยนับเอนกอนันต์

ให้เศษร่างกายนั้นมีแสงกระพริบระยิบระยับประดับท้องฟ้า

ยามราตรี เพื่อติดตามหา นางอันเป็นที่รักยิ่งของเขา

เธอ เธอ เธอ อยู่ที่ไหนนั่น.....

หามีเสียงใดปรากฎไม่ในความมืดมิดอนธกาล

กล่าวถึงพระจันทร์ผู้เฝ้าหลงใหลในพระอาทิตย์นั้น

ก็ได้เกิดความสำนึกระลึกถึงตนว่าได้กระทำบาปหยาบช้านัก

ที่ได้มาหลงใหลในชายอื่นแลเขา นั้นเล่าก็

มิได้อาลัยใยดีต่อเธอเลยแม้ชั่วขณะจิต

จึงได้ระลึกนึกถึงพระจันทร์นั้นที่เฝ้าคอยรักแต่เพียงตัวนางมิเคยจะเปลี่ยนแปร

นางกลับไปหาพระจันทร์...................

ไหนเล่าใยเลยจะได้พบพระจันทร์

สิ่งที่พบเห็นคือเศษแสงกระพริบระยิระยับนับเอนกอนันต์ลอยคว้างเต็มท้องฟ้า

โอ้ที่รักอย่าเหว่ว้าฉันอยู่ที่นี่....

เสียงจากเศษแสงนั้นกระซิบบอกพระจันทร์แต่ นางก็หาได้ยินไม่

มันสาปสูญสิ้นไปในนภางค์กาศ โดยปราศจากการสดับของเธอ

เศษเสี้ยวนับอนันต์เหล่านั้นถูกเรียกชื่อใหม่ว่าดวงดาว

และวันใดที่พระจันทร์เต็มดวงดวงดาวก็สิ้นแสงลับดับหาย

วันใดที่ดวงดาวเต็มท้องฟ้าก็อย่าหมายว่าจันทร์เจ้าจะเต็มดวง

กาลจักรสาปส่งแล้ว ... พระจันทร์นั้นเล่าผู้ผิดพลาดด้วยความหลงใหล

เพียงชั่วขณะหนึ่งกลับต้องทนทุกข์เหว่ว้าไป ตราบกาลนิรันดร์

แลทุกวันนี้อาจจะมีบางคำคืนที่เสียงสะอื้นของพระจันทร์ดังกระซิบมาถึง

ห้วงส่วนลึกที่สุดของจิตใจแห่งใคร บางคน

อย่าเลย อย่าเศร้าเลย โอ้ที่รักอย่าเหว่ว้าฉันอยู่ที่นี่....

อย่าเศร้าเลย..................................................

ขอให้ความมืดมิดยามราตรี จงช่วยบดบังความโศกเศร้าให้อันตธานไปจากดวงหฤทัย ด้วยเทอญ