กระทงเอย..ปล่อยวางที่กลางชล
นำทุกข์หม่นคนเศร้าวอนเจ้าไหล
ส่งระกำช้ำทรวงลอยล่วงไป
ให้เหลือไว้แต่ชื่นเถิดคืนนี้
มองเจ้าล่องเดียวดายคล้ายยังห่วง
กลัวเจ้าไม่หลุดบ่วงติดป่วงผี
กลัวเจ้าไร้แรงล้าในท่าที
กลัววารีตีซ้ำให้คว่ำลง
ให้เจ้ากล้าฝ่าไปแดนไกลโพ้น
น้ำโยกโยนเยื้องยักอย่าหักหลง
ข้าฯ ฝากหวังตั้งใจให้ใหม่คง
สิ่งเก่าเก่าปลดปลงส่งคงคา
อธิษฐานด้วยคำล้วนสำนึก
จิตตรองตรึกนึกวาดสมปรารถนา
เมื่อน้ำดีมีสุขในทุกครา
จากนี้หนาน้ำอย่านอง..ท่วมผองชน.
ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ วันลอยกระทง
นำทุกข์หม่นคนเศร้าวอนเจ้าไหล
ส่งระกำช้ำทรวงลอยล่วงไป
ให้เหลือไว้แต่ชื่นเถิดคืนนี้
มองเจ้าล่องเดียวดายคล้ายยังห่วง
กลัวเจ้าไม่หลุดบ่วงติดป่วงผี
กลัวเจ้าไร้แรงล้าในท่าที
กลัววารีตีซ้ำให้คว่ำลง
ให้เจ้ากล้าฝ่าไปแดนไกลโพ้น
น้ำโยกโยนเยื้องยักอย่าหักหลง
ข้าฯ ฝากหวังตั้งใจให้ใหม่คง
สิ่งเก่าเก่าปลดปลงส่งคงคา
อธิษฐานด้วยคำล้วนสำนึก
จิตตรองตรึกนึกวาดสมปรารถนา
เมื่อน้ำดีมีสุขในทุกครา
จากนี้หนาน้ำอย่านอง..ท่วมผองชน.
ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ วันลอยกระทง
"บ้านริมโขง"