จันทร์ยังคงเลื่อนลอยอย่างอ้อยอิ่ง
ทั้งที่จริงจันทร์ครองความหมองหมาง
แสงที่เคยนวลใยใกล้เจือจาง
จันทร์อ้างว้างเจ็บปวดร้าวรวดใจ
ยามที่เมฆบังจันทร์พลันมืดมิด
เหมือนชีวิตจันทร์หมองไม่ผ่องใส
จันทร์สิ้นแล้วนวลแห่งแสงอำไพ
จันทร์คงไร้คุณค่าไม่น่าชม
จันทร์เปล่าเปลี่ยวเดียวดายอยู่ปลายฟ้า
ต้องซบหน้าครองทุกข์ไม่สุขสม
แสงที่เคยเจิดจ้าน่าภิรมย์
กลับตรอมตรมสุดฝืนยามคืนเพ็ญ
จันทร์จะลอยเด่นดวงบนห้วงหาว
ส่องแสงพราวสดใสให้เธอเห็น
ถึงแม้นจันทร์ไร้สุขทุกข์ลำเค็ญ
ก็ขอเป็นแสงหนึ่งส่งถึงเธอ
--natcha—
ทุกราตรี มีจันทร์ นั้นเป็นเพื่อน
มิลางเลือน เยือนฟ้า มาเสมอ
หากวันไหน จันทร์หลบ มิพบเจอ
ก็มองเหม่อ เศร้าสร้อย และน้อยใจ
ทุกครั้งที่ เมฆเข้ม ลอยเต็มฟ้า
รู้ไหมว่า ข้าขืน กว่าคืนไหน
รอเวลา จันทร์ผ่อง ส่องอำไพ
มาเติมไฟ แห่งศรัทธา ที่ล้าแรง
มาเติมฝัน วันห่วง ที่ร่วงหาย
ก่อนจะสาย กลายกลับ เพราะอับแสง
เมื่ออรุณ รุ่งรา ขอบฟ้าแดง
หวาดระแวง จันทร์นวล มิหวนคืน
.........ยากูซ่า........
ทั้งที่จริงจันทร์ครองความหมองหมาง
แสงที่เคยนวลใยใกล้เจือจาง
จันทร์อ้างว้างเจ็บปวดร้าวรวดใจ
ยามที่เมฆบังจันทร์พลันมืดมิด
เหมือนชีวิตจันทร์หมองไม่ผ่องใส
จันทร์สิ้นแล้วนวลแห่งแสงอำไพ
จันทร์คงไร้คุณค่าไม่น่าชม
จันทร์เปล่าเปลี่ยวเดียวดายอยู่ปลายฟ้า
ต้องซบหน้าครองทุกข์ไม่สุขสม
แสงที่เคยเจิดจ้าน่าภิรมย์
กลับตรอมตรมสุดฝืนยามคืนเพ็ญ
จันทร์จะลอยเด่นดวงบนห้วงหาว
ส่องแสงพราวสดใสให้เธอเห็น
ถึงแม้นจันทร์ไร้สุขทุกข์ลำเค็ญ
ก็ขอเป็นแสงหนึ่งส่งถึงเธอ
--natcha—
ทุกราตรี มีจันทร์ นั้นเป็นเพื่อน
มิลางเลือน เยือนฟ้า มาเสมอ
หากวันไหน จันทร์หลบ มิพบเจอ
ก็มองเหม่อ เศร้าสร้อย และน้อยใจ
ทุกครั้งที่ เมฆเข้ม ลอยเต็มฟ้า
รู้ไหมว่า ข้าขืน กว่าคืนไหน
รอเวลา จันทร์ผ่อง ส่องอำไพ
มาเติมไฟ แห่งศรัทธา ที่ล้าแรง
มาเติมฝัน วันห่วง ที่ร่วงหาย
ก่อนจะสาย กลายกลับ เพราะอับแสง
เมื่ออรุณ รุ่งรา ขอบฟ้าแดง
หวาดระแวง จันทร์นวล มิหวนคืน
.........ยากูซ่า........
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
