การเดินทางของหัวใจ
...................
สายไฟแห่งชั่วโมงระโยงระยาง
กระซิบสั่งรอยทางน้ำค้างติด
จุดเริ่มต้นหล่นหายคายชีวิต
ไปสู่ความมืดมิดอนิจจา
ระยะทางระหว่างดาราจักร
อ้างอิงหลักปีแสงแฝงคุณค่า
เอกภพเร้นลับการหลับตา
เกินกว่าที่จินตนาจะปรากฏ
ความเชื่อยังคงอยู่คู่มนุษย์
เป็นเรื่องจริง-สมมุติ ยุคกำหนด
ห้วงอากาศสีเทาเราเท่ามด
โลก, ดวงดาว เปล่าปดก็หมดไป
หลบอยู่ป้อมปราการอันมืดมิด
ในภวังค์, ฟังจิตคิดหวั่นไหว
ผ่านกำแพงกระจกตกแสงไฟ
เบื่อหน่ายการเข้าใจไปนานแล้ว
ไปสู่ห้วงความรักแห่งจักรวาล
ฉายแสงพุ่งทะยานวิมานแพร้ว
ผ่านกำแพงเหล็กดัดจำกัดแนว
สู่ความวับแวววาว น้าวชีวิต!
…………………..
๐๙/๑๑/๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
