คนสนิทของใจ....แค่ในฝัน
มัวงงงันเพราะเขลาหลงเงาแฝง
ก้าวทำนองของชีวิตผิดสำแดง
ต้องสิ้นแรงหม่นเหงา.. เฝ้ารำพึง
ระยะทางห่างไกลใช่อุปสรรค
แม้นว่ารักเกาะเกี่ยวคงเหนี่ยวถึง
แต่คำคนปนลมช่างกลมกลึง
มองให้ซึ้งไส้กลวง..หว่านลวงกัน
อยู่ตั้งไกลปลายฟ้า...อุตส่าห์แกล้ง
เฝ้าพลิกแพลงแสร้งโศกจนโลกสั่น
กระซี้กระเซ้าเว้าวอนอ้อนรำพัน
เพราะเมาส์มันลื่นไหลเกินใจคน
ขอลาไปทำงานแล้วค่ะ....
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
