ไม่มีบทกวีหวานที่บ้านฉัน
ไม่มีฝันที่ดีเหมือนมีเขา
ไม่มีแล้วแก้วตามาเป็นเงา
ไม่มีเรามีเพียงฉันไม่ผันแปร
มีแต่ทุกข์สุขหายกับสายฝน
มีแต่ต้นไม้เหี่ยวเปลี่ยวดวงแข
มีแต่ควายผู้เฒ่าเขาไม่แล
มีเพียงแกกับกันมองจันทร์เพ็ญ
ไม่มีเงินมีทองต้องหมองศรี
ไม่มีขี่รถยนต์คนไม่เห็น
ไม่มีรักปักใจให้ลำเค็ญ
ไม่มีเอ็นดูเราต้องเข้าใจ
มีแต่สาวชาวป่าน่าถนอม
มีเนื้อหอมหน้านวลชวนหลงใหล
มียิ้มหวานละมุนอุ่นละไม
เอ๊ะ!ยังไงก็ยังมีดีเหมือนกัน
ไม่มีฝันที่ดีเหมือนมีเขา
ไม่มีแล้วแก้วตามาเป็นเงา
ไม่มีเรามีเพียงฉันไม่ผันแปร
มีแต่ทุกข์สุขหายกับสายฝน
มีแต่ต้นไม้เหี่ยวเปลี่ยวดวงแข
มีแต่ควายผู้เฒ่าเขาไม่แล
มีเพียงแกกับกันมองจันทร์เพ็ญ
ไม่มีเงินมีทองต้องหมองศรี
ไม่มีขี่รถยนต์คนไม่เห็น
ไม่มีรักปักใจให้ลำเค็ญ
ไม่มีเอ็นดูเราต้องเข้าใจ
มีแต่สาวชาวป่าน่าถนอม
มีเนื้อหอมหน้านวลชวนหลงใหล
มียิ้มหวานละมุนอุ่นละไม
เอ๊ะ!ยังไงก็ยังมีดีเหมือนกัน