๐
เธอหลับตาปลงตกกอดอกคว้าง
ในท่ามกลางแสงผุดมิหยุดสิ้น
ปกปิดร่างพรางตัวกลัวจมดิน
ซ่อนแม้กลิ่นไอหวัง..ทั้งน้ำตา
๐
พเนจรร่อนเร่ระเหหน
จุดหมายหม่นหมองมานเกินควานหา
แห่งหนใดไหนเล่า..เจ้าบุษบา
ที่ชีวา..เจ้าจะตื่น..จากคืนกลัว
๐
กลีบดอกใบไกวโบกล้อโลกเล่น
ดอกไม้เด่นดอมชื่น..คืนสลัว
เพียงมายาราตรีสีมัวมัว
ก็ปลิดขั้วกลีบคว้าง..ร่างหลุดลอย
๐
ท่องเที่ยวไปในฝัน..อันเหงาลึก
ที่เธอนึกถึงฉากหากเอื้อมสอย
เผื่อบรรเทาเบาบางหว่างรอคอย
ก็จงร้อยฝันเถิด..เผื่อเพลิดเพลิน
๐
หวังมินานโลกใหม่..อีกไม่ช้า
จะเวียนมากล่อมขวัญ..สรรเสริญ
พาดอกไม้ใบบาง..นำทางเดิน
ฝ่าเผชิญ..หมอกควัน..อันลวงใจ...
๐
๐
..แม้นหลับตากอดอกปลงตกภาพ
ก็ยังฉาบคราบเศร้า..ปลุกเร้าไหว
มันสะเทือนสะท้าน..ถึงด้านใน
เกินอาลัย..จำหลบ..พบความจริง!..