เพราะใจท้อเหนื่อยแล้วแก้วใจเอ๋ย
ไฉนเลยความคิดติดลุ่มหลง
วาดหวังไว้ใจหายมิคืนคง
สิ้นเศษส่งบาปกรรมนำชีวา
อนิจจาถ้าฉันรู้ตัวก่อน
คงมิร้อนทุกข์ภัยในวาสนา
ก้าวพลาดผิดพลั้งยังฝังตา
จึงต้องบ่นพร่ำทำกวี
ไฉนเลยความคิดติดลุ่มหลง
วาดหวังไว้ใจหายมิคืนคง
สิ้นเศษส่งบาปกรรมนำชีวา
อนิจจาถ้าฉันรู้ตัวก่อน
คงมิร้อนทุกข์ภัยในวาสนา
ก้าวพลาดผิดพลั้งยังฝังตา
จึงต้องบ่นพร่ำทำกวี
สิตางศุ์
๐๖๑๑๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
