กระซิบร้อย ถ้อยเบา เคล้าข้างหู
อนงค์ดู รู้แจ้ง แฝงความฝัน
เพียงกระซิบ ริบข้าง บ้างถึงกัน
ก็สุขพลัน ฉันเธอ เผลอตอบจินต์
ความรักแจ้ง แถลง แสดงทั่ว
มีแต่ตัว มัวมืด ชืดทรัพย์สิน
แต่ความรัก ปักใจ ใฝ่อาจิณ
ก็ถวิล บินหา มาบอกรัก
รินร้อยคำ ย้ำกล่าว ที่เฝ้าห่วง
ซาบซึ้งทรวง ใจพี่ นี้ตระหนัก
รักมอบให้ คอยเคียง เพียงพิงพัก
ได้ประจักษ์ หวานชื่น ยิ่งอื่นใด
ความนำบอก ออกมา ว่าแน่แท้
มิผันแปรดวงจิต คิดหวั่นไหว
ถึงคนดี น้องเห็น เป็นยาใจ
ทุกวันไป ในฤดี เรามีเรา
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
