วันที่ฟ้าสดใสไม่ไปเที่ยว
นั่งคนเดียวหงอยเหงาเศร้าขื่นขม
มองดูโน่นดูนี่มีแต่ตรม
ทุกข์ระทมทำไมไม่เข้าที
ฉันคว้าย่ามใบใหญ่ใส่หนังสือ
หน้าปกชื่อทำอย่างไรให้สุขขี
แล้วเดินออกจากบ้านผ่านกวี
กับคนดีมากมายตั้งหลายคน
เขาจ่อมจมถมทุกข์ลุกไม่ขึ้น
เพราะยังมึนกับชีวิตจิตสับสน
ส่วนฉันมันคนบ้าท่าพิกล
ไม่ยินยลสรรพสิ่งไม่จริงใจ
ภาพท้องนาพาใจให้สดชื่น
ลืมตาตื่นมองฟ้าพาสดใส
อากาศดีมีลมเย็นไม่เป็นไร
แล้วทำไม..ทำมะดา..ไม่มาเที่ยว
นั่งคนเดียวหงอยเหงาเศร้าขื่นขม
มองดูโน่นดูนี่มีแต่ตรม
ทุกข์ระทมทำไมไม่เข้าที
ฉันคว้าย่ามใบใหญ่ใส่หนังสือ
หน้าปกชื่อทำอย่างไรให้สุขขี
แล้วเดินออกจากบ้านผ่านกวี
กับคนดีมากมายตั้งหลายคน
เขาจ่อมจมถมทุกข์ลุกไม่ขึ้น
เพราะยังมึนกับชีวิตจิตสับสน
ส่วนฉันมันคนบ้าท่าพิกล
ไม่ยินยลสรรพสิ่งไม่จริงใจ
ภาพท้องนาพาใจให้สดชื่น
ลืมตาตื่นมองฟ้าพาสดใส
อากาศดีมีลมเย็นไม่เป็นไร
แล้วทำไม..ทำมะดา..ไม่มาเที่ยว