ในวันฟ้าใสฉันไม่ไปเที่ยว
...................
ในวันฟ้าใสฉันไม่ไปเที่ยว
หรือไปเก็บเกี่ยวสันติสุข
นั่งจ่อมจมระทมทุกข์
ร้าวรานเกินกว่าจะสนุกสนาน
ในวันฟ้าใสฉันไม่ไปไหน
หรือทำสิ่งใดให้เป็นแก่นสาร
อยู่กับชีวิตมืดมนอนธกาล
อยู่กับฝันวันวานผันผ่านไป
ไปสู่ความมืดดำ…
สู่ม่านค่ำน้ำตาไหล
สัมผัสถึงความหมองละอองไอ
ฟังข่าวของใคร…ไกลลับตา
หลายครั้งความเหงาเงียบ
ราบเรียบหัวใจเกินไปหา
สลักถ้อยร้อยคำร่ำโรยรา
ณ เบื้องหน้าท้องฟ้ากำลังทิ้งตัว
ฟังเสียงหัวใจเคาะจังหวะ
ทุกขณะที่เห็นเป็นไปทั่ว
มุมหนึ่งนั้นไล้แสงมัวซัว
ดวงไฟซีดสลัว เลือนลาง
ในวันฟ้าใสฉันไม่ไปเที่ยว
นั่งอยู่คนเดียวคล้ายเปล่าว่าง
ชีวิตหนึ่งพันธะ ปล่อยละวาง
ปลิดทิ้งลงบ้าง…ข้างผ้าห่ม!
……………………
๐๕/๑๑/๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
