กลอนกานท์...สาส์นน้ำตา
อาลัยในน้ำ...ช้ำในอก
หลังง้อคอตก...ยกข้าวของ
ตีกุญแจล็อก....ตอกตราจอง
ปิดบ้านร้านช่อง...ล่องเรือพาย
ออกเรือเพื่อย่าง...ทางข้างหน้า
หาปู่คู่ย่า....คือจุดหมาย
กลับนาป่าเขา...เฝ้าวัวควาย
มีตาติดยาย...คล้ายมารอ
อำลาเมืองกรุง...มุ่งกลับบ้าน
พื้นดินถิ่นลาน.....ย่านของพ่อ
แม่ดูข่าวคราว...น้ำตาคลอ
นั่งเหงาจดจ่อ....รอลูกยา
วันเสาร์อาทิตย์...จิตสับสน
เดินทางวกวน..ทนฝันฝ่า
ทุกถนนปิด...ติดน้ำมา
หยดใสในตา...ต่างล่วงริน
เสาร์อาทิตย์นี้..มิได้กลับ
หนทางเลื่อนลับ...ดับทุกถิ่น
น้ำหลากมืดมัว...ทั่วแผ่นดิน
ใจแถบแดดิ้น...สิ้นลมปราณ
เรือน้อยค่อยหัน...พลันทิศเก่า
มองดูน้ำเน่า...เศร้าอยู่บ้าน
ข้าวของเปียกปอน..ไปตามธาร
เหลือเพียงกลอนกานท์...สาส์นน้ำตา
หทัยกาญจน์
๕ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
