ครา สวาสดิ์ขาดเยื่อแล้ว......บั่นใย
ครา หม่นหมองครองใน......มุ่นช้ำ
ครา ฝันเจิดเพริดไกล......ไร้รื่น ทรวงแฮ
ครา ตื่นสะอื้นย้ำ......ยอกให้ใจสลาย
ขวัญ ดายคลายเก่าร้าง......ไมตรี
ขวัญ ห่างจางฤดี......พี่พ้อ
ขวัญ หมายใหม่มากมี......มนเผื่อ เลือกฤๅ
ขวัญ เร่เหรักล้อ......เล่นลิ้นเพียงสรวล
ร้าง ล้วนครวญคร่ำร้าว......รอนราน
ร้าง ค่าจมปลักมาน......จ่อมเศร้า
ร้าง สิ้นกลิ่นเพรงกาล......เคยกรุ่น อวลเฮย
ร้าง สิ่งวิงวอนเว้า......รุ่มเร้าถั่งถม
เรียม ตรมขมขื่นนี้.....พลีนาง
เรียม จึ่งรำพึงพลาง......ก่นเก้อ
เรียม เพียรพร่ำกลับจาง......พจน์เฝื่อน เฝือนอ
เรียม สะทกอกเพ้อ......เหม่อคว้าเงาฝัน
ปภัสร์
๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๔