เมื่อ...ไม่เหลือเยื่อใยในสวาท
เมื่อ...ไม่อาจวาดฝันอันผ่องฉาย
เมื่อ...คนใหม่ได้แนบแอบอิงกาย
เมื่อ...จุดหมายปลายทางกว้างกว่าเดิม
เธอ...เปลี่ยนผันวันนี้ที่รับรู้
เธอ...พร้อมสู้อยู่ได้ไม่ต้องเสริม
เธอ...มั่นใจในตนปนเหิมเกริม
เธอ...ริเริ่มเติมแทรกแยกฤดี
หมด...อาลัยในหวังพังภินท์จบ
หมด...ใจคบพบกันหันหลังหนี
หมด...ศรัทธาชาเฉยเผยท่าที
หมด...วจีที่ล้ำฉ่ำชื่นใจ
รัก...เราจึงถึงจุดหยุดไปต่อ
รัก...แตกหน่อก่อร่างสร้างรักใหม่
รัก...ลางเลือนเหมือนทางกว้างออกไป
รัก...สดใสไม่เหลือเพื่อจดจำ
ฉัน...เจ็บปวดรวดร้าวหนาวสะท้าน
ฉัน...อาการหวานอมขมกลืนกล้ำ
ฉัน...ซาบซึ้งตรึงใจในทุกคำ
ฉัน...ชอกช้ำกรรมหนักรักเป็นพิษ
เมื่อเธอหมดรักฉันในวันนี้
คุณความดีทั้งหลายคลายศักดิ์สิทธิ์
จบสิ้นกันทั้งที่มีชีวิต
ฉากรักปิดม่านจบไม่พบเจอ
"กานต์ฑิตา"
๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
